เหตุผลที่เอเชียเปิดโอกาสให้การลงทุน ESG สร้างผลงานโดดเด่น

การระบาดของ COVID-19 เป็นบทเรียนสำหรับผู้กำหนดนโยบายที่เพิกเฉยต่อคำเตือนก่อนหน้านี้ว่าทุกประเทศทั่วโลกมีความพร้อมน้อยมากในการรับมือกับการระบาดใหญ่ ในขณะเดียวกันก็เป็นการเรียกร้องให้ผู้ลงทุนให้ความสำคัญกับความเสี่ยงภายในพอร์ตการลงทุนของตนมากขึ้นเมื่อโมเดลความเสี่ยงแบบดั้งเดิมไม่สามารถคาดการณ์ล่วงหน้าหรือประเมินได้

แม้ COVID-19 จะเป็นประเด็นทางสังคมที่ได้รับความสนใจอย่างมากเพราะมีผลทำให้การทำงานและการศึกษาหยุดชะงัก แต่เราเชื่อว่าความกังวลด้านสภาพภูมิอากาศจะกลายเป็นจุดสนใจหลักของการลงทุน ESG ในเอเชีย ข้อมูลของ McKinsey & Company ระบุว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศคาดว่าจะกระทบภูมิภาคเอเชียหนักที่สุด¹ ซึ่งจากเหตุผลที่มีน้ำหนักมากขึ้นนี้ทำให้เกิดความเร่งด่วนในมาตรการรับมือที่มีประสิทธิภาพซึ่งสะท้อนถึงโอกาสที่มีมากขึ้นสำหรับผู้ลงทุนและการสร้างผลงานที่โดดเด่นของการลงทุน ESG

รายงานดังกล่าวมีการคาดการณ์ว่าภายในปี 2050 บางภาคส่วนของเอเชียอาจเห็นอุณหภูมิเฉลี่ยเพิ่มขึ้น เกิดคลื่นความร้อนในระดับที่เป็นอันตราย เหตุการณ์พายุฝนหรือหิมะตกรุนแรง พายุเฮอริเคนลูกใหญ่ ภัยแล้งและการขาดแคลนน้ำ เหตุการณ์สภาพอากาศที่รุนแรงเหล่านี้คาดว่าจะส่งผลกระทบต่อผลผลิตทางการเกษตร โครงสร้างพื้นฐาน ห่วงโซ่อุปทาน และประสิทธิภาพการผลิต ทาง McKinsey & Company ประมาณการว่า GDP ของภูมิภาคเอเชียที่มีความเสี่ยงจากเหตุการณ์เหล่านี้คิดเป็นสัดส่วนที่สูงกว่า 2 ใน 3 ของ GDP โลกซึ่งได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ดูรูปที่ 1

ในขณะเดียวกันก็ยังมีโอกาสที่เกิดขึ้นด้วยเช่นกัน ในรายงานของ McKinsey ได้ระบุถึงจุดเด่นว่า “เอเชียอยู่ในสถานะที่ดีในการจัดการกับความท้าทายเหล่านี้และรับโอกาสที่เกิดจากการจัดการความเสี่ยงด้านสภาพภูมิอากาศได้อย่างมีประสิทธิภาพ” การที่เอเชียมีระดับการขยายเป็นเมืองหรือ urbanisation ยังคงเพิ่มสูงขึ้นในหลายพื้นที่ทำให้ภูมิภาคนี้สามารถสร้างโครงสร้างพื้นฐานและพื้นที่ในเขตเมืองที่มีความแข็งแกร่ง สามารถรับมือกับผลกระทบจากสภาพภูมิอากาศได้มากขึ้น ธนาคารพัฒนาเอเชียคาดการณ์ว่าความต้องการโครงสร้างพื้นฐานของเอเชียในช่วงปี 2016 ถึง 2030 จะสูงเกิน 26 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งรวมถึงความต้องการโครงสร้างพื้นฐานประเภทพลังงานในมูลค่า 14.7 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐและการขนส่ง 8.4 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ² ดังนั้น จึงเป็นโอกาสที่เห็นได้อย่างชัดเจนสำหรับผู้ลงทุนในการเข้ามามีส่วนร่วมในการผลักดัน "โครงสร้างพื้นฐานสีเขียว" หรือ green infrastructure ในเอเชีย

เกาหลีและจีนเป็นผู้นำระดับโลกในด้านยานยนต์ไฟฟ้าและพลังงานหมุนเวียน โดยในปี 2020 เกาหลีแซงหน้าจีนขึ้นเป็นผู้ผลิตแบตเตอรี่ไฟฟ้าอันดับหนึ่ง³ ในขณะเดียวกัน จีนเป็นผู้ผลิตรถยนต์ไฟฟ้าในสัดส่วน 47% ของรถยนต์ไฟฟ้าทั้งหมดในโลกและมีการใช้รถโดยสารไฟฟ้าหรือ electric bus ในสัดส่วนสูงถึง 99% เมื่อเทียบกับการใช้รถโดยสารไฟฟ้าทั่วโลก⁴ นวัตกรรมเหล่านี้สามารถช่วยลดความเสี่ยงจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

เนื่องจากภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกคาดว่าจะมียอดเงินลงทุนหมุนเวียนใหม่ที่สูงถึง 250 พันล้านดอลลาร์สหรัฐไปจนถึงปี 2025 เรามีแนวโน้มที่จะเห็นโอกาสในการลงทุนมากขึ้นในกลุ่มพลังงานหมุนเวียน รายงานฉบับใหม่ของ EY ระบุว่า 7 ประเทศในเอเชียติดอันดับตลาดที่น่าสนใจที่สุดในโลกจากการเป็นแหล่งพลังงานหมุนเวียน อาทิ พลังงานลม ไฟฟ้าพลังน้ำ และพลังงานแสงอาทิตย์ ซึ่งดัชนีที่จัดทำโดย EY คือ Renewable Energy Country Attractiveness Index (RECAI) ชี้ว่าจีน อินเดีย และญี่ปุ่น มีอันดับสูงที่สุดในเอเชียสำหรับโอกาสในการลงทุนและดำเนินการในขอบเขตของพลังงานหมุนเวียน

เราได้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของการออกตราสารหนี้ของกิจการในกลุ่มพลังงานหมุนเวียนโดยเฉพาะจากจีนและอินเดีย ชุดข้อมูลในระดับบริษัทได้ชี้ให้เห็นถึงแนวโน้มที่ดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง เมื่อต้นทุนต่อหน่วยลดลงตามการประหยัดต่อขนาดที่ดีขึ้น รายงานของ Economist Intelligence Unit (EIU) ระบุว่าเครื่องมือทางการเงินที่สนับสนุนการดูแลสิ่งแวดล้อมนับว่ามีบทบาทสำคัญในการระดมทุนสำหรับโครงการพลังงานหมุนเวียนในเอเชีย⁵

นอกจากนี้ เรายังมองเห็นโอกาสในการออกตราสารหนี้จากบรรดาผู้ผลิตยานยนต์ไฟฟ้าเนื่องจากสัดส่วนการผลิตของภูมิภาคเมื่อเทียบกับตลาดยานยนต์ทั่วโลกคาดว่าจะเติบโตอย่างมากในช่วงหลายปีข้างหน้าด้วยการสนับสนุนจากเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ และการใช้งานที่แพร่หลายมากขึ้น

เราคาดว่าภาคธนาคาร พลังงาน การขนส่ง และอสังหาริมทรัพย์ จะเป็นผู้นำในนวัตกรรมที่คำนึงถึงสิ่งแวดล้อมซึ่งมีแหล่งเงินทุนสนับสนุนหรือที่เรียกว่า Green Financing

ปัจจุบันจีนเป็นผู้ปล่อยก๊าซคาร์บอนรายใหญ่ที่สุดในโลกได้ให้คำมั่นว่าจะลดการปล่อยคาร์บอนเหลือศูนย์ (carbon neutral) ภายในปี 2060 ผู้ออกตราสารของจีนทั้งองค์กรที่รัฐเป็นเจ้าของและที่เอกชนเป็นเจ้าของ มีแนวโน้มที่จะดำเนินการอย่างจริงจังภายใต้เป้าหมายของรัฐบาลและได้กำหนดเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อมแบบเชิงรุกในระดับที่เหมาะสมกับธุรกิจตน นี่จึงเป็นการนำเสนอโอกาสที่สำคัญสำหรับผู้ลงทุน ข้อมูลในปี 2020 จีนถือว่าเป็นผู้ออกพันธบัตรสีเขียวหรือ green bond รายใหญ่ที่สุดในเอเชีย ขึ้นนำหน้าญี่ปุ่น ซึ่งยังเป็นสิ่งที่น่าจับตามองต่อไปว่าจีนจะสามารถครองตำแหน่งผู้นำในปี 2021 ต่อไปได้หรือไม่ ขณะเดียวกันสิงคโปร์ก็เพิ่งประกาศแผนที่จะออกพันธบัตรโครงสร้างพื้นฐานมูลค่า 14 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเพื่อใช้สนับสนุนโครงการโครงสร้างพื้นฐานสีเขียวที่ตั้งเป้าหมายแบบเชิงรุก

เมื่อโอกาสเพิ่มสูงขึ้น เราเชื่อว่าผู้ลงทุน ESG ในเอเชียจะพยายามทำสิ่งที่มากเกินไปกว่าแค่เพียงคัดกรองบริษัทที่ไม่ผ่านเกณฑ์ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดสำหรับพอร์ตการลงทุนที่เน้น ESG

แทนที่จะโยกย้ายเงินออกไปจากกลุ่มธุรกิจ ESG ที่มีความเสี่ยงสูงแบบดั้งเดิมอย่างเช่นบริษัทพลังงานซึ่งเกี่ยวข้องกับการขุดเชื้อเพลิงฟอสซิล ทั้งเจ้าของสินทรัพย์และผู้ลงทุนสามารถช่วยกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงผ่านการมีส่วนร่วมและช่วยให้บริษัทนำแนวทางปฏิบัติที่ยั่งยืนมากขึ้นมาใช้ การเปลี่ยนแปลงนี้จะส่งผลให้ ESG ดีขึ้นในพอร์ตการลงทุนตลอดจนสังคมโดยรวม ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ “win-win” สำหรับทั้งคู่ วิธีนี้ยังช่วยให้เราจำแนกความแตกต่างของบริษัทที่มีคะแนน ESG สูงอันเนื่องมาจากลักษณะทางธุรกิจที่เป็นเช่นนั้นโดยธรรมชาติ (ตัวอย่างเช่นกลุ่มเทคโนโลยี) เมื่อเทียบกับกลยุทธ์ที่มุ่งมั่นทำให้เกิดความยั่งยืนมากขึ้น⁶

เราเชื่อว่ามีหลายวิธีในการมองประเด็นที่เกี่ยวกับ ESG และหลายวิธีในการประเมินความเสี่ยงด้านนี้ งานศึกษาล่าสุดจากผู้ตอบแบบสอบถาม 300 คนซึ่งรวมถึงผู้บริหารระดับสูงในองค์กรและผู้ลงทุนสถาบันในเอเชีย พบว่า 48% ของผู้ตอบแบบสอบถามให้น้ำหนักแก่ปัจจัย E, S และ G ในระดับพอๆ กัน ขณะที่ 24% ให้น้ำหนักกับปัจจัย E สูงสุด ส่วนอีก 19% ให้ความสำคัญกับปัจจัย S มากที่สุดและ 15% ของผู้ตอบแบบสอบถามมองว่าปัจจัย G สำคัญที่สุด⁷ ดูรูปที่ 2 ทั้งนี้ ชุดข้อมูลที่ใช้วัดค่าเชิงปริมาณในปัจจัย E, S และ G ยังถือว่ามีความแตกต่างกันในกลุ่มผู้ตอบแบบสอบถาม

รูปที่ 2: การตอบคำถาม “ปัจจัยใดต่อไปนี้มีบทบาทสำคัญที่สุดในกระบวนการตัดสินใจลงทุนของบริษัทคุณ? --- สิ่งแวดล้อม (E) สังคม (S) หรือการกำกับดูแล (G) (ข้อมูลแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ของผู้ตอบแบบสอบถาม)

แนวทาง ESG ของเราไม่ได้มุ่งเน้นแค่เฉพาะพันธบัตรสีเขียว เพื่อสังคมและความยั่งยืน หรือ Green, Social and Sustainability (“GSS”) แต่เรายังเปิดโอกาสให้นำรวมตราสารหนี้ที่สอดคล้องกับหลักการ ESG ที่เราใช้อยู่ในกระบวนการภายใน ด้วยเหตุนี้เราจึงเต็มใจที่จะซื้อตราสารหนี้ของ บริษัทที่มีความเสี่ยงด้าน ESG ในระดับปานกลางหากบริษัทสามารถแสดงให้เห็นถึงความพร้อมที่จะรับมือกับความเสี่ยงเหล่านั้นได้มากขึ้น อย่างไรก็ตาม เราจะไม่พิจารณาตราสารหนี้ที่แม้ว่าจะมีความเสี่ยงด้าน ESG ต่ำหากตราสารเหล่านี้ถูกมองว่าไม่พร้อมในการจัดการกับความเสี่ยงดังกล่าว ดูรูปที่ 3 ตัวอย่างที่เห็นภาพได้ชัดเจนมากขึ้นดูได้จากบริษัทผู้นำส่งไฟฟ้าและก๊าซซึ่งอาจมีความอ่อนไหวต่อภาระหนี้ที่เกิดจากเหตุการณ์ไฟป่า แต่เราพร้อมที่จะรวมตราสารไว้อยู่ในพอร์ตการลงทุนหากประเมินแล้วว่าความเสี่ยงดังกล่าวสามารถลดลงได้ด้วยแผนบรรเทาไฟป่าของบริษัทและการนำเทคโนโลยีมาใช้

รูปที่ 3: ชุดข้อมูลที่ใช้การตัดสินใจด้าน ESG ของทีมตราสารหนี้เอเชีย

แนวทางดังกล่าวทำให้เกิดความต้องการอย่างมากในเรื่องคุณภาพและประเภทของข้อมูล ESG ที่จำเป็นจากบรรดาบริษัทต่างๆ ซึ่งอาจไม่ได้รับจากผู้ให้บริการภายนอกเสมอไป ดังนั้น เราจึงได้พัฒนากรอบการทำงานด้าน ESG ที่เราจัดทำขึ้น โดยในแง่หนึ่งความพยายามนี้เป็นส่วนขยายเพิ่มเติมที่เกิดขึ้นมาโดยอัตโนมัติในกระบวนการวิเคราะห์เครดิตที่เราประมวลข้อมูลของบริษัทต่างๆ อยู่เดิมแล้ว เราได้นำรวมการวิเคราะห์ด้าน ESG ไว้ในกรอบการทำงานของเราที่เกี่ยวกับเครดิตมาตั้งแต่ไตรมาส 4 ของปี 2017 และยังคงพร้อมที่จะเปิดรับและปรับปรุงวิธีคิดและกระบวนการต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับประเด็นด้าน ESG ต่อไป ซึ่งนอกเหนือจากการใช้ข้อมูลจากผู้ให้บริการจัดอันดับ ESG จากภายนอกแล้ว เราเชื่อว่าการมีส่วนร่วมในเชิงรุกกับผู้ออกตราสารถือเป็นกุญแจสำคัญในการผลักดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงและสนับสนุนแนวทางการปฏิบัติที่เหมาะสมที่สุด

การระบาดใหญ่ของ COVID-19 ทำให้เกิดช่องโหว่ในบางกลุ่มอุตสาหกรรม แต่ขณะเดียวกันก็ได้เน้นย้ำถึงความแข็งแกร่งของกลุ่มอื่นๆ ด้วย ในขณะที่ผู้ลงทุนโยกย้ายเงินออกจากตราสารหนี้ของสายการบินไปสู่บริษัทผู้ออกตราสารในกลุ่มอุตสาหกรรมที่มีความแข็งแกร่งกว่าอย่างเช่นเทคโนโลยี การรับรู้และตระหนักถึงความเสี่ยงด้านความยั่งยืนจึงเพิ่มขึ้นภายหลังการระบาดของ COVID-19 ในปัจจุบันผู้ลงทุนจำนวนมากมองว่าการประเมินความเสี่ยงด้าน ESG นับเป็นกุญแจสำคัญในการช่วยกำหนดความยั่งยืนของโมเดลธุรกิจของบริษัทต่างๆ การลงทุนด้าน ESG ในเอเชียที่เคยล่าช้าในอดีตกลายเป็นมีสินทรัพย์ในกองทุน ESG สูงถึง 25.4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2020 เพิ่มขึ้นจาก 810 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2019⁸

รัฐบาลของประเทศในเอเชียตระหนักมากขึ้นด้วยเช่นกันว่าแนวทางการปฏิบัติด้าน ESG ที่ดีจะเป็นสิ่งที่ควบคู่ไปกับการเติบโตทางเศรษฐกิจในระยะยาว รัฐบาลในเอเชียหลายๆ ประเทศได้ดำเนินการส่งเสริม ESG เข้าเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายกระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจ ไม่ว่าจะโดยการสนับสนุนการพัฒนาศูนย์กลาง green finance ในภูมิภาค (สิงคโปร์ ฮ่องกง) การส่งเสริมผลิตภัณฑ์ที่เป็น green finance (อินโดนีเซีย ไต้หวัน) หรือการบ่มเพาะตลาดพันธบัตรสีเขียว (อินเดีย) ส่วนที่สิงคโปร์เมื่อเร็วๆ นี้ก็ได้มีการเปิดตัว “Green Plan 2030” ซึ่งเป็นเป้าหมายที่เกี่ยวข้องกับด้านสิ่งแวดล้อมของสิงคโปร์ในระยะสิบปีข้างหน้าในขณะที่ประเทศพยายามผลักดันวาระแห่งชาติในเรื่องการพัฒนาที่ยั่งยืนให้ก้าวหน้าขึ้นไปอีกระดับ ในขณะเดียวกัน ธนาคารกลางมาเลเซีย (Bank Negara Malaysia) กำลังมองหาช่องทางในการจัดแบ่งลักษณะของธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมในช่วงที่เหลือของปีนี้เพื่อในที่สุดจะได้นำมาใช้จำแนกความแตกต่างของสถาบันการเงินซึ่งขึ้นอยู่กับการสนับสนุนเป้าหมายด้านสภาพภูมิอากาศของสถาบันการเงินแต่ละราย

เอเชียเป็นภูมิภาคที่มีการผสมผสานกันระหว่างการเติบโตทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งและการสนับสนุนด้านนโยบายอันเป็นเอกลักษณ์ เราได้เห็นศักยภาพของการสร้างผลงานอันยอดเยี่ยมของการลงทุน ESG จากการเดินทางมาบรรจบกันระหว่างการสะสมความมั่งคั่งที่ดำเนินไปอย่างรวดเร็วและโอกาสที่มีมากขึ้นสำหรับการลงทุน ESG